பிரிவும் பிரிவின் நிமித்தமும்...

என்னை விட்டு பல நாள் நீ
விலகியிருக்க, தற்காலிகமேயன
அழுதவாறு என்னைத்
தேற்றியது மனம்!
பலநாள் மனம்வென்றது,
இம்முறையும் அதையே சொல்லியது,

ஆனாலும் மெளனமாய்
உள்ளுக்குள் அழுதபடியே!

தினம் ஒரு வதம் செய்கிறேன்

நாட்காட்டியை,
நல்ல காலம் வருமென
ஆறுதல் சொன்னபடி அதுவும் ஆயத்தமாகிறது

அடுத்த வதத்திற்கு!

இருவரிலும் ஜீவனில்லை
எனத் தெரிந்தும்
மண்ணில் தெரித்து சிதறி
என்னைப் பார்த்து ஏளனம் செய்கிறது

தோட்டத்துப் பூக்கள்!

இருமுறை முற்றத்திற்கு வந்து

விசாரித்து விட்டுப் போனது முழுநிலவு,

என் தாடி கண்டதும் சோகம் மறைத்தது,

மேகம் மூடி.


உனக்காகவே
கை கோர்த்து காத்திருக்கிறோம்
நிதமும் புதிதாய்!

நானும், நிலவும்

என் தோட்டத்து பூக்களும்!